طراحان عشق بر دل زخم دیدگان
دكتر ایزی: همدان- وقتی رنجوری و ناتوان، دستانت را به دستان پر سخاوتشان بسپار، دستانی مهربان كه به بلندای آسمان است تا نور امید را بر دل های هر زخم دیده ای بتابانند.
خیران را می گویم، عاشقانه از جانشان و مالشان می گذرند تا طرحی از عشق و بخشندگی بزنند و نور امید را بر دل های هر زخم دیده ای از درد بتابانند؛ دل هایی كه به دستان پر مهر خیران امید بسته و نگاهشان به عمق وسیع نگاه خیران گره خورده است.
دستانشان به سخاوت آسمان است، می بخشند و در بخشش حد و مرزی نمی شناسند و برای همیشه نوری می شوند برای راهی به روشنی آب، به لطافت آب و مهربانی آفتاب....
از سخاوتشان، بزرگیشان و صفای باطنشان لرزه به تن هر انسانی می افتد، از خلقت خدا بهت زده ای كه اینجا چگونه هر اراده ای تسلیم سخاوت و نیتشان می شود، فداكاری كه تا دنیا دنیا ماندگار است، نوری كه برای همیشه روشنایی می بخشد، برای انسانی كه خداوند خلق كرده و بر این خلقتش می بالد.
هیچ چیز مانع سخاوتشان نمی گردد، در سخاوت از هم پیشی می گیرند و این سخاوت و بخشندگی را از پیامبر نور و رحمت محمد مصطفی(ص) و مولایشان علی(ع) آموخته اند و بر فراز بلندترین بام زندگی ایستاده اند.
'خیران سلامت' را می گویم، رنگ و لعاب زندگی با وجودشان جور دیگری است. با وجودشان همه رنگ ها زیباست و بوم خوشبختی را به زیباترین رنگ آغشته اند، با وجودشان آهنگ زندگی خوب می نوازد.
'با كریمان كارها دشوار نیست'؛ حاج ربیع عبدلی، حاج صفر بیات، حاجیه خانم مهین فراهانی، حاج علی میرزایی، حاج محمدقاسم معراجی فر، حاج علی قربان رضایی، حاج محمود حمیدی، حاجیه خانم اكرم شایگان و حاج محمود ساریخانی، كریمانی كه رسم نیك نامی را برای فرزندان دیار خیران و واقفان خیراندیش دیكته كرده اند و راهی را برای آیندگان هموار....
و یا نیك نامانی چون حاج فتح الله حسنوند، فرخ مظاهری، فاطمه میرزایی، حاج سیدحسن هندی، حاج اصغر شریعت پناه، حاج حسین فرخی، حاج حسین شیرخو، حاج محمود معراجی فر، زیبا بیات و مهدی جوادی كه از آنها سرایی زرنگار باقی مانده و راه نورانی خویش را با سخاوتشان تا دیار باقی طی كرده اند.
دیروز در پنجمین همایش تجلیل از خیران سلامت ملایر، همه خوبان شهر جمع بودند؛ شهری كه در نیك نامی پیشتاز استان همدان است. نیك نامانی كه در انجام كار و دست گیری از همنوع خود تعارف ندارند، مرد میدان عمل اند و تا جایی كه می توانند از مال و جانشان می بخشند و بیشتر از آنكه با عمر خود زندگی كنند، با احسان و نیكوكاری زندگی می كنند.
'ای كه دستت می رسد كاری بكن'، این حكایت مردمانی است كه با عشق زندگی می كنند؛ عشق به ظهور مهر، كوشش بی ادعا، عشق به اینكه در كویری خشك، چشمه ای ساری و جاری سازند، عشق به اینكه مشكلی آسان كنند و دردی از درمانده ای درمان كنند، خیران سلامت ملایر را می گویم.
خیرانی كه دستشان از دنیا كوتاه است، اما باز هم می بخشند از وجودشان، تا برای همیشه نامشان چون مدالی پرافتخار بر بلندای این شهر بدرخشد. زنده یاد فرهاد حیدری، ركسانا روستایی حیدر آبادی، رویا رضایی، سمیه قلعه باباخانی، فاطمه امیری، افسر اسدی، شهناز عبدلی، زینت اكبری، محمد مرادی، غلامرضا بهرامی، محمدحسن محمدی، مینا فراهانی، محمدرضا بیات، محمدمهدی مرادی، محسن كرمی و مهدی بشیری كه برای نام و یادشان همیشه جاودان است.
ره نیك مردان آزاده گیر
چو ایستاده ای، دست افتاده گیر
7528/2090
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب