متخصص اعصاب و روان عنوان كرد؛
چه كسانی مبادرت به خودكشی می كنند
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشكی شهید بهشتی، خودكشی را قابل پیشگیری دانست و بر نقش مؤثر آموزش و آگاه سازی افراد در پیش گیری از آن تاكید نمود.
به گزارش دکتر ایزی به نقل از مهر، مهدی صمیمی اردستانی، در آستانه روز جهانی پیش گیری از خودکشی، با اشاره به اینکه برمبنای مطالعات بین المللی خودکشی بطور قطع نشانه اختلال روانپزشکی است، اضافه کرد: این امکان وجود ندارد که فردی بدون اینکه بیماری داشته باشد خودکشی کند، این ادعا در هر دو صورت تشخیص یا عدم تشخیص بیماری پیش از مبادرت به خودکشی صادق است. وی خودکشی را اقدامی درونی دانست و افزود: این تفکر به دنبال ظهور یک بحران شکل می گیرد و به خیال این افراد، خودکشی تنها راه مقابله با بحران است. در مقابل برخورد منطقی در زمان مواجهه با مشکلات و اهتمام در حل مسائل در شرایط نامطلوب از نشانه های فردی با سلامت روانی است که می تواند احساسات و عواطف خودرا کنترل کند. متخصص اعصاب و روان درباب شخصیت افرادی که ممکنست این انتخاب را داشته باشند، اضافه کرد: در صورتیکه شدت واکنش های احساسی و عاطفی افراد به دنبال استرس ها و هیجانات، بیش از شرایط معمول باشد و مهارت کافی برای مدیریت استرس در دسترس نباشد، ریسک مبادرت به خودکشی افزایش می یابد. این عوامل در کنار اختلالات زمینه ای روانی بیان می شود. البته این یک نظریه عمومی است و در تمامی موارد قطعیت ندارد.عوامل خطر مبادرت به خودکشی در چه افرادی بیشتر دیده می شودصمیمی اردستانی، سابقه مبادرت به خودکشی را از مهم ترین عوامل خطر به خصوص به دنبال بحران ها دانست و اظهار داشت: اگر کسی را می شناسیم که در گذشته هم به دنبال یک استرس و اتفاق مبادرت به خودکشی کرده باشد یا افکار خودکشی به سراغش آمده باشد احتمال دارد در یک بحران شدید دست به خودکشی بزند، به بیان دقیق تر، خطر خودکشی در فردی که در گذشته اقدام نموده، در مقابل فردی که فقط فکر آنرا داشته و اقدامی نکرده است، بیشتر است. وی اشاره کرد: عامل دیگر وجود اختلالات روانپزشکی در گذشته یا حال فرد است، در زمان بروز بحران احتمال خودکشی در افرادی که سابقه بیماری روانپزشکی داشتند یا هم اکنون به آن مبتلا هستند، نسبت به آنهایی که سابقه اختلال روانپزشکی ندارد، بیشتر است. عضو هیئت علمی دانشگاه در ادامه به اهمیت توجه به سابقه خودکشی در خانواده افرادی که به اختلالات روانپزشکی و خلقی مبتلا بودند یا هستند، اشاره نمود و افزود: طبق پژوهش ها بطور تقریبی کسانی که به سبب وجود بیماری زمینه ای دست به خودکشی می زنند، در مقایسه با کسانی که سابقه بیماری دارند ولی سابقه خودکشی ندارند، از لحاظ ژنتیکی متفاوت هستند؛ این بدان مدلول است که خودکشی در خانواده گروه اول بیشتر از خانواده گروه دوم دیده شده است. به بیان دیگر نگرانی درباب فرد مراجعه کننده به روانپزشک با سابقه خودکشی در خانواده، در مقابل مراجعه کننده بدون سابقه ژنتیکی، بسیار بیشتر است. صمیمی اردستانی عنوان کرد: بطور کلی این انتخاب در مواقع بحرانی در سنین نوجوانی، جوانی و پیری یعنی بالای ۶۵ سال، بیشتر از سنین دیگر مشاهده می شود. همین طور آمار خودکشی در افراد بیکار و افراد مصرف کننده مواد مخدر یا الکل نیر بیشتر است. ایشان سپس اشاره کرد: عامل سن، بیکاری و اعتیاد عوامل مستقلی نیستند، بعنوان مثال فرد مصرف کننده مواد مخدر یا الکل، نسبت به سایر افراد بیشتر مبتلا به اختلال روانپزشکی می شوند و همان مشکلی که آنها را به سمت مصرف مواد یا الکل سوق می دهد، ممکنست به سمت خودکشی نیز سوق می دهد، اما اگر فردی گرفتار اختلالات روانی باشد، با اعتیاد هم درگیر باشد، با احتمال بیشتری نسبت به فردی که سابقه بیماری روانی دارد ولی سابقه مصرف مواد ندارد، مبادرت به خودکشی می کند.به این افکار دامن نزنیم!متخصص اعصاب و روان، بر ضرورت توجه به اهمیت توسعه زیرساخت های فرهنگی و آموزشی در پیشگیری گسترده از خودکشی تاکید و اظهار نمود: افراد باید آموزش ببینند و بدانند ظهور افکار خودکشی ناشی از اختلالات روانی بوده و لازم است به پزشک مراجعه کنند. وی افزود: البته مراجعه کردن یا نکردن افراد به پزشک، به پیشینه ذهنی آنها و میزان فرهنگسازی در جوامع مرتبط می باشد، اگر این مفهوم در جامعه شکل گیرد که خودکشی یک بیماری است، افراد به سمت مشاوره و درمان خواهند رفت، اما تعریف خودکشی بعنوان واکنشی در مقابل عدم تحمل بی عدالتی، بی کفایتی و شرایط بد روزگار و تبلیغ آن در جامعه، پیش گیری از این اقدام را دشوار می کند. صمیمی اردستانی در این خصوص توضیح داد: بعنوان مثال در شبکه های اجتماعی متنی انتشار یافته بود در خصوص اینکه "افرادی که در این دنیا افسرده نمی شوند و راحت هستند، کمتر می فهمند؛ وقتی بیشتر بفهمی، کمتر تحمل می کنی و وقتی کمتر تحمل کنی، بیشتر خودکشی می کنی " و متأسفانه برخی شخصیت های معروف دنیا که سابقه خودکشی داشتند اینجا مثال زده می شوند. نوجوانی که این متن ها را می خواند تصور می کند چون فهمیده تر است پس خودکشی می کند. عضو هیئت علمی دانشگاه در ادامه اضافه کرد: این تبلیغات در حالی منتشر می شوند که هیچ اشاره ای به سابقه بیماری این شخصیت های علمی و ادبی ندارند. در صورتیکه وجود بیماری در این افراد ثابت شده و ابراز بیماری آنها، چیزی از ارزششان کم نمی نماید. باید این مسئله در جامعه پرداخته و نباید از صحبت در مورد بیماری این افراد پرهیز شود. وی اظهار نمود: همین طور رسانه ها باید به عواقب نحوه انتشار اخبار اینچنینی فکر کنند، بعنوان مثال نباید خودکشی یک دانشجو را به ناملایمات ربط دهند، از جانب دیگر اگر علاقه ای به پرداختن به سابقه بیماری دانشجو ندارند، ضرورتی هم در انتشار این قبیل خبرها وجود ندارد. صمیمی اردستانی با اعلان اینکه جامعه باید از این طریق آموزش ببیند، افزود: انتشار و بیان واضح علت انتخاب این افراد برجسته، سبب می شود افرادی که در فکر خودکشی هستند، آرام آرام متوجه شوند که باید به سراغ درمان بروند.اقداماتی که می تواند در شرایط بحرانی کمک کننده باشدعضو هیئت علمی دانشگاه، توسعه سازوکارهای مشاوره ای را نیز در پیش گیری از اقدام افراد به خودکشی مؤثر خواند و اظهار داشت: مشاوره های تلفنی و مداخله متخصصین در مواقع بحرانی می تواند کمک کننده باشدوی افزود: همین طور آموزش نیروهای پلیس و نیروهای اورژانس از دیگر اقدامات مؤثر است که نیاز به توسعه و توجه دارد. چونکه این افراد همچون نیروهای در دسترس در شرایط بحرانی هستند. متخصص اعصاب و روان در ادامه با اشاره به نقش آموزش خانواده ها دراین زمینه، عنوان کرد: خانواده ها باید توجه نمایند عضوی از خانواده که سابقه ابتلاء به بیماری شناخته شده روانپزشکی همچون افسردگی و یا بیماری های خلقی را دارد یا هم اکنون به آن مبتلا است، نیاز به مراقبت بیشتری دارد، این فرد در شرایط بحرانی و تنش زا نباید تنها بماند. صمیمی اردستانی، اشاره کرد: برخی اوقات خانواده ها از عباراتی همچون "فیلم بازی نکن" یا "فقط می خواهی جلب توجه کنی" در مقابله با فرد دارای افکار خودکشی، برخورد می کنند که اقدامی اشتباه است، حتی اگر فردی فقط حرفی از این انتخاب بزند، باید جدی گرفته و برای درمان او اقدام گردد.خودکشی اقدامی درونی استمتخصص اعصاب و روان خودکشی را اقدامی درونی خواند و اظهار داشت: فردی که این راه را انتخاب می کند، بطور قطع مشکل درونی دارد و باید به آن رسیدگی کرد. وی افزود: اگر افراد مبتلا به اختلالات روانی، درمان دارویی یا غیردارویی مناسب بگیرند، احتمال خودکشی کم می شود، حتی برخی داروها هستند که بطور اختصاصی افکار خودکشی را کنترل می کنند. صمیمی اردستانی درباب انجام اقداماتی که می تواند در زمان بروز بحران توسط اطرافیان کمک کننده باشد، عنوان کرد: در صورت مشاهده فردی که قصد خودکشی دارد، بهتر است با مشاوران تلفنی یا اورژانس های روانپزشکی تماس گرفته شود، علاوه بر این برخی بیمارستان ها خدماتی دراین زمینه ارائه می دهند. البته تماس با نیروهای پلیس و درخواست راهنمایی از آنها نیز کمک کننده خواهد بود. او در آخر سفارش کرد: این مساله را باید جدی گرفت و درمان روانپزشکی و تأثیرات آن در زندگی افراد را تبلیغ کرد، چونکه درمان های دارویی و غیردارویی دراین زمینه لطمه رسان نبوده و ارتقا دهنده زندگی افراد گرفتار اختلالات روانی است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب